Nog minder dan een week!

De tijd is voorbij gevlogen en over een week is het dan eindelijk zover. Ik heb mijn rugzak in- en uitgepakt, de laatste spullen bij elkaar verzameld, familie en vrienden nog een voorlopig laatste keer voor de Camino opgezocht en getraind met lange einden lopen met klimmen en dalen in de duinen tussen Schoorl en Egmond. Ook heb ik een half jaar consequent getraind in de sportschool om mijn conditie en spierkracht op te bouwen. Ik kan nu pijnvrij weer 20 kilometer lopen, dat vind ik een mooi beginpunt 😉

Voor mijn kinderen heb ik een kaart van Spanje opgehangen in de woonkamer ‘el Camino de la mama’, waar ze mijn reis op kunnen bijhouden en kunnen zien waar ik ben. Ook heb ik voor mijn man en mijn kinderen allemaal een persoonlijke brief geschreven, die ik ze geef voor ik vertrek. Mijn oudste dochter Leandra van 22 heeft 6 enveloppen voor mij gevuld die ik onderweg mag openen als ik op een van die plaatsen die erop staan ben aangekomen: San Sebastian, Bilbao, Pineres, Santander, Oviedo en Santiago. Zo reizen ze toch een beetje met me mee, net als jullie die mijn reisblog meelezen.

Op mijn werk in het hospice ben ik ook aan het afronden, nog maar één dag werken en dan neem ik afscheid en kom ik in november weer terug als invalkracht. En ook al werk ik in een hospice, afscheid nemen went nooit en lukt me ook nooit zonder tranen. Het afgelopen jaar heb ik lief en leed gedeeld met de mensen met wie ik samenwerk. Ik heb veel geleerd en ervaring opgedaan en met heel veel liefde, toewijding en plezier gewerkt. De lieve bemoedigende woorden van de mensen van het hospice, sommigen kwamen zelfs speciaal terug voor mij om afscheid te nemen en me een goede reis te wensen, deden me goed. Ik ben er klaar voor!