Don’t pack your fears!
Sinds januari ben ik al bezig met voorbereiden op mijn reis. Het vooruitzicht dat ik daar straks gewoon loop is mijn stip op de horizon. Het maakt me overwegend heel erg blij, maar soms vliegt het me ook wel eens aan en slaat de twijfel toe. Kan ik het wel, zo lang zonder mijn gezin, hou ik het wel vol en gaat het thuis wel goed als ik er niet ben om iedereen te helpen herinneren aan hun afspraken? Niet alleen voor mij een goede oefening in loslaten, ook voor mijn kinderen een goede oefening in zelfstandigheid.
De spullen
Alleen het hoogstnoodzakelijke neem ik mee. Overal langs de route kan ik overnachten in (pelgrims)herbergen, dus ik heb geen kampeerspullen nodig wat een hoop gewicht scheelt. Ik wil echt maximaal 10 kilo op mijn rug dragen en dat is inclusief eten en drinken. Ik wil het graag zo lang mogelijk volhouden, dus hou ik het zo licht mogelijk en ben ik van plan vaak mijn kleding te wassen. Zo hoef ik maar 2 sets kleding mee te nemen. Het eerste wat ik heb gedaan is een goede rugzak en goede schoenen kopen. De rugzak is inmiddels al meerdere keren ingepakt en weer uitgepakt, ook om te proberen wat het fijnst draagt en waar het handig is om wat te hebben. Bv je fles water, die moet voor het grijpen liggen, eten voor onderweg. Een rugzakponcho voor als het ineens begint te hozen. Een petje om mijn ogen tegen de zon te beschermen.
Mijn spullen in de tas heb ik onderverdeeld in sets, zoals slaapspullen bij elkaar, schone set kleding bij elkaar, toiletspul, telefoonoplader en snoer, ehbo set enzovoort. Bij alles vraag ik me af ‘wat heb ik eigenlijk écht nodig?’ ‘Don’t pack your fears’ is de alom bekende tip van pelgrims die mij zijn voorgegaan en welke neiging mij niet onbekend is. Onderweg kun je ook nog van alles kopen als je toch nog iets nodig hebt.
Kilometers opbouwen
Vanaf januari ben ik 2 x per week naar de sportschool gegaan om mijn conditie en spierkracht op te bouwen. Ook heb ik verschillende wandelmaatjes en ben ik echt met rondjes van rond de 5 kilometer begonnen en heb ik dat langzaam opgebouwd richting de 20. We hebben ook meerdere dagen achter elkaar een stuk trekvogelpad en een stuk van de Walk of Wisdom gelopen bij Nijmegen (een Nederlands pelgrimspad én een aanrader!) Ik heb nog niet veel geoefend met 10 kilo op mijn rug, maar dat ben ik wel van plan. Ik heb wel altijd een dagrugzak bij me met een thermoskan thee, 2 of meer bekers, eten voor onderweg, wandelwol om blaren te voorkomen, een paar droge sokken, een handdoek en een regenponcho. Regelmatig langere wandelingen makend, kom je erachter wat handig is om bij je te hebben en wat niet.
Eind april gingen de schroeven uit mijn knie en had ik even een terugval. Ik kon 6 weken niet naar de sportschool, omdat ik teveel pijn had aan mijn knie. Inmiddels gaat dat gelukkig weer goed en zijn mijn Santiago schoenen goed ingelopen!
Informatie verzamelen
Ik heb zo’n beetje alle boeken over de Camino en over lange afstandswandelingen verslonden en daar heel veel tips uit gehaald. Verder heb ik een super handige gratis app op mijn telefoon gezet, de ‘buen camino app’. Daar kun je de route op bekijken, alle overnachtingen, openbare toiletten en eet- en drinkgelegenheden vinden op de route. Verder ben ik lid geworden van het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Van hen heb ik mijn Credencial (pelgrimspaspoort) toegestuurd gekregen, waar ik straks mijn stempels op ga verzamelen tijdens het lopen. Daarmee kan ik in Santiago een ‘Compostela’ een soort oorkonde krijgen dat ik het heb gelopen. Ook heb ik op de wandel en fietsbeurs met mensen gesproken die deze tocht ook hadden gelopen en kreeg ik nog veel goede tips. Zoals de app ‘Organic maps’ op mijn telefoon zetten en vullen met de routes die ik ga lopen. Op die manier kan ik mijn route inzoomen tot op straatniveau en zou ik bv ook een stuk langs de snelweg kunnen skippen, door op een andere manier te lopen.
Het duurt nu nog ongeveer 10 weken en het gaat steeds meer leven voor me en ik heb er steeds meer zin in. Het liefst zou ik nu gewoon al vanuit huis vertrekken.
1 september stap ik in Alkmaar op de trein samen met mijn wandelmaatje Sjoerd, waarmee ik samen naar het startpunt reis. Hij gaat dan ongeveer 3 weken lopen en ik heb 2 maanden de tijd, dus ik ga lekker rustig beginnen. We hebben afgesproken dat we ieder onze eigen Camino lopen en mochten we elkaar tegen komen onderweg is dat gezellig, maar geen must. Sjoerd loopt rustig 30 kilometer en meer op een dag. Ik loop langzamer en minder kilometers per dag, blijf regelmatig stilstaan en als er bankjes langs mijn route staan, staan die er niet voor niks en is dat een uitnodiging om te genieten van het uitzicht 😉 En wat ik mezelf ook voor houdt: 10 kilometer is ook vooruit en als ik straks elke dag buiten aan het lopen ben, wordt mijn conditie ook beter.